Je zit op een terras met wat bekenden en één van hen vertelt: ‘Laatst wist ik helemaal niet meer hoe het verder moest; ik wist helemaal niet meer wat ik moest doen. Ik stapte in de auto en ging een eindje rijden en op de radio was dat liedje en ineens wist ik het. Ik zag het weer zitten en kreeg weer perspectief. Het was echt God die speciaal voor mij een boodschap had met dat liedje op de radio…’
Een vriendin van je schuift aan, vangt nog net die laatste zin op en kijkt je vragend aan. ‘Ja,’ begin je uit te leggen, ‘hij is niet gek hoor, hij is gelovig.’ Wanneer je vriendin nog steeds glazig kijkt, ga je verder: ‘Hij denkt heus niet dat God de playlist van het radiostation heeft gemanipuleerd of zo.’ ‘Dus het is alleen bij wijze van spreken, bedoel je?’ vraagt ze. ‘Ja, nee,’ begin je aarzelend, ‘ook wel weer meer dan dat…’
Ondertussen vertelt jullie gelovige kennis over een heel ander lied dat hem altijd troost geeft: ‘“De Heer is mijn herder” – dat blijft toch mijn favoriet – “Hij brengt mij op wegen van goedheid en zegen”.’
‘Maar,’ vraagt je vriendin zich naar jou toebuigend, ‘heeft hij niet net…’ – en ze noemt wat op van alle ellende die deze kennis en zijn naasten getroffen heeft de afgelopen tijd. Je beaamt dat en je vriendin vraagt je verbaasd hoe hij dat dan ‘wegen van goedheid en zegen’ kan noemen. ‘Hij is niet gek hoor, hij is gelovig,’ begin je weer, ‘Het lied gaat over waar hij zich aan vasthoudt, wat hij hoopt voor de toekomst, maar het is ook meer dan dat. Het helpt hem ook nu al, dat hij die weg door dat donkere dal niet alleen gaat. Dat hij zelfs dan nog door zo’n gewoon liedje op de radio perspectief krijgt aangereikt van boven.’ ‘Maar dat was toch bij wijze van spreken?’ ‘Ja, nee, hij is niet gek, maar dat spreken gaat wel over iets echts…’
Overweging van onze predikant, Ds. Hermen Kroesbergen