Overweging van Ds. Hermen Kroesbergen
Soms ervaar je God als iemand die altijd bij je is; soms als liefde in je hart. Soms ervaar je God in de aansporing om het goede te doen; soms in een diepe hoop die je draagt.
De zondag na Pinksteren is de zondag van de Drie-eenheid. We hebben het niet zo vaak over de Drie-eenheid. En als die al eens genoemd wordt, is het meestal een voorbeeld van abstracte theologie waar je toch niks aan hebt. Maar als we God op allerlei verschillende manieren ervaren en op al die momenten toch een relatie met die ene God hebben, kan de Drie-eenheid dan niet juist daar een mooie verbeelding van zijn?
God de Vader als degene die we in de schepping zien en die alles draagt. Wanneer je ziet hoe mooi alles in elkaar zit, kun je God de Vader danken. Wanneer het juist helemaal mis loopt, kunnen we bij God de Vader terecht met onze teleur-stelling, boosheid en vragen.
Jezus deed ons voor zo’n persoonlijke band met God te hebben door hem ‘abba’ of ‘papa’ te noemen. En in Jezus zelf zien wij ook God de Zoon. Hij die ons oproept tot liefde, en voorleeft praktisch om te zien naar elkaar. God de Zoon die ons ook aanspreekt in de ogen van hen die ons nodig hebben: ‘Elke keer dat jullie iets goeds doen voor iemand, doen jullie iets goeds voor mij,’ zegt Jezus.
God spreekt tot ons door de mensen om ons heen, maar soms horen we hem ook in het binnenste van ons eigen hart. De heilige Geest die moed en kracht geeft, die ons de weg wijst en influistert wat we moeten doen.
Op allerlei verschillende manieren is God ons nabij. We hoeven niet meteen te schrikken als we het woord ‘Drie-eenheid’ horen. Boven ons, naast ons en in ons ontmoetten we steeds hem die er voor ons wil zijn. Hermen Kroesbergen