Overweging bij zondag 19 april
De kerkdienst van zondag 19 april gaat niet door vanwege de uitbraak van het coronavirus. Hieronder leest u een kleine overweging van ds Derk Jan Deunk.
Bij zondag 19 april – Beloken Pasen
Op de achtste dag na Pasen is er de afsluiting van de paasweek. Het wordt wel ‘Beloken Pasen’ genoemd: de luiken worden gesloten. De Exoduslezing van deze zondag laat zien dat er na de bevrijding uit de onderdrukking bepaald niet alleen maar feestvreugde is. Na de uittocht komt het volk in een woestijn: Exodus 15:22-16:27. Dat is het onherbergzame niemandsland, het isolement. In die leegte moet je op zoek naar nieuwe doelen en wegen. Sommigen willen wel terug naar de onvrijheid van vroeger: toen was er tenminste duidelijkheid. Er was welvaart, er waren de vleespotten in Egypte. Maar heimwee naar een voorbij verleden brengt je niet echt verder. En een vlucht vooruit is ook geen oplossing. Er is de bittere realiteit van vandaag: Mara, bitter water. Waar vind je een goede bron? In de woestijn is er brood voor maar één dag. Egoïstisch hamsteren is geen optie. Na één dag is het brood echt niet meer te eten. Uitleggers geven allerlei natuurlijke verklaringen van de vermelde fenomenen. Zoals: het gebruik door bedoeïenen van bepaald hout om de bitterheid van water weg te nemen. ‘Manna’ -letterlijk: wat is dat?- kan komen van een bepaalde boom, een tamarisk. Bladluizen zetten er korreltjes op af. Die worden ’s nachts door de kou hard. Schilferachtig spul, fijn als korianderzaad, het smaakt honigzoet. En de kwartels zijn een soort patrijzen, gemakkelijk te vangen. Maar het verhaal geeft dergelijke verklaringen niet. Het gaat namelijk om iets anders: vertrouwen. Dat is de kern. Het volk zal onderweg leren vertrouwen op de zorg en begeleiding van de Eeuwige. Daarin is meer echte zekerheid dan in hamsteren. Ook in de leegte van een kale viruswoestijn kun je leren vertrouwen. Proberen te leven van bron tot bron, van dag tot dag, met ‘geef ons vandaag ons dagelijks brood’. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen. Opvallend: in dit gedeelte wordt het volk ook ‘qahal’, gemeente, genoemd. Je kunt in de beperkingen van de woestijn ook leren een gemeenschap, een echte samen-leving te worden. In de coronacrisis kan gemeenschapszin opbloeien.
ds. Derk Jan Deunk
Video’s bij de paascyclus van 2020
Vanwege de coronacrisis was de kerk rondom Pasen 2020 gesloten. Predikant ds. Derk Jan Deunk maakte de volgende (openbare) filmpjes van Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen:
Palmpasen 2020
Tijdens Palmpasen 2020 was er geen kerkdienst in verband met de uitbraak van het Corona-virus.
Als alternatief hebben de jonge kinderen thuis een Palmpasen-stok versierd en de Goed-Plan kinderen hebben een paaschallenge gedaan.
Palmpasenstokken versieren
Vooraf kreeg ieder kind, dat zich aangemeld had om een Palmpasenstok te versieren, een stok en een broodhaantje geleverd. In de veilige thuisomgeving zijn de kinderen daarna aan de slag gegaan om hun paasstok te versieren. De foto’s zijn naar de website gestuurd en de resultaten mogen er zijn!
Overweging bij zondag 5 april
De kerkdienst van zondag 5 april gaat niet door vanwege de uitbraak van het coronavirus. Pastor T. van Heerde zou dan oorspronkelijk voorgaan.
Ds. Derk Jan Deunk heeft een korte overweging geschreven die past bij deze zondag.
Bij Palmpasen, zondag 5 april
Palmpasen is gelaagd, gemengd. De Palmpasenstok heeft een kruisvorm: de verwijzing naar nood en lijden. We maken in deze dagen verdriet mee van mensen die ernstig ziek of een geliefde uit handen moeten geven. Er zijn spanningen, zorgen en isolement. Maar kleurige versieringen aan de Palmpasenstok laten ook het optimisme van Pasen zien.
In de Exoduslezing van deze zondag, Exodus 11, horen we over een tiende en laatste ‘slag’. Het is de climax van de ‘slagen’, de plagen. De Farao is de levensbedreigende, onderdrukkende macht. De gewone mensen voelen zeker mee met machtelozen. Alleen de Farao blijft hardvochtig, als een alleenheerser. De spiritual zegt: ‘Go down, Moses, way down in Egypt’s land; tell old Pharaoh: to let my people go’. De smeekbede is steeds: ‘Laat mijn volk gaan’. De laatste, beslissende slag gaat over de ‘eerstelingen’. De joodse tempelliturgie kent ‘het offer van de eerstelingen’: het toewijden van de eerste van de dieren, de mensen en de eerste opbrengst van het land aan God. Aan wie en wat wijden we ons toe? Hier staan twee sferen tegenover elkaar: die van heerszucht en machtsmisbruik tegenover het verlangen naar vrij en goed leven. Van de eerste sfeer wordt gezegd: die heeft geen toekomst. Want het zuivere verlangen laat zich niet onderdrukken. De exodus, het Paasfeest, zal laten zien dat de egoïstische levenswijze ten onder gaat. Palmpasen is gelaagd, gemengd. Het wordt een moeizame exodus, maar Pasen komt er aan. Er is in de nood een weg naar bevrijding.
ds. Derk Jan Deunk
Overweging van de predikant
Extra overdenking in deze bijzondere tijd
We maken uitzonderlijke dagen mee. Het coronavirus beheerst in deze tijd een groot deel van het samenleven. Ons land en veel andere landen komen steeds meer in de greep van dit virus. Mensen overlijden erdoor, anderen zitten in quarantaine. Velen zijn in de weer om het virus zoveel mogelijk in te dammen. In de gezondheidszorg zet men alle zeilen bij. Als kerkelijke gemeente zoeken we moed en geestkracht.
We kunnen ons laten inspireren door grote voorgangers in het geloof. In deze veertigdagentijd lezen we de in de kerk de Exodusverhalen over Mozes. Hij is iemand die ook tegenslagen en beproevingen moet verwerken. Mozes ziet zichzelf als een voor zijn taak tekortschietend mens. Maar in de Naam ‘Ik ben erbij’ ontvangt hij kracht om een sterke tegenstander tegemoet te treden. Het gaat in alle verhalen om bevrijding, uitredding. In die Naam ‘Ik ben erbij’ is er ook voor ons kracht. In de moeilijke omstandigheden, waarin we uitzonderlijke gebeurtenissen meemaken, kan er in die Naam geloofskracht zijn. Weerstanden, beproevingen kunnen een appèl doen op uithoudingsvermogen, zelfkennis en groeiende kennis van “Ik ben erbij”. We zijn kwetsbaar. Het leven en de wereld zijn soms wreed. Maar in een kwetsbaar en soms dreigend bestaan worden we geroepen om positief mee te werken in de worsteling om leven, vrij en goed. Om juist nu het goede te doen. Om dienstbaar te zijn als Mozes. Om hoop te houden. En de God van de liefde en het leven zal ons bijstaan.
ds. Derk Jan Deunk
Maart 2020