Nieuws

Kizito, het schoolhoofd in Kamuli is aan de telefoon. Hij geeft uiting aan zijn diepe bezorgdheid: het coronavirus maakt slachtoffers, maar er dreigen in Oeganda nog veel meer mensen te sterven door de honger. Alle handel in het dorp is stil gevallen vanwege de plotselinge lockdown. Mensen kunnen opeens geen geld meer verdienen om voedsel te kopen. En het ziet er naar uit dat deze ellende nog minstens vier weken doorgaat. Velen oud en jong zullen het niet overleven. Help alstublieft en maak geld over naar de Diaconie van de Protestantse Gemeente Heumen. (rek.nr. NL16 INGB 0000 9047 42 o.v.v. Noodhulp Kamuli) Via Mirembe wordt het geld met spoed overgemaakt zodat er maismeel en andere eerste levensbehoeften gekocht kan worden. De actuele stand van zaken kunt u vinden op de site van Stichting Mirembre. Meer informatie over de school in Kamuli vindt u hier. 

Update mei 2020

Op 1 mei kwam een noodkreet van Kalanzi, het hoofd van de school in Kamuli: ‘Ik ben ten einde raad. Mensen staan voor mijn huis en vragen om hulp. De kinderen zijn verzwakt van de honger en in onze gemeenschap zijn vier oudere mensen van uitputting overleden.’ Het lukte dankzij veel goede gevers de eerste levensbehoeften, zoals maismeel, aan te kopen en een transport te organiseren dat op zaterdag 2 mei naar Kamuli ging. Voor verdere hulp is uw gift welkom bij de Diaconie van de Protestantse Gemeente Heumen. Het geld wordt steeds met spoed overgemaakt.

Voorzitter, tevens als diaken lid van de kerkenraad, Wim Buijzert. Hij zit al in de kerkenraad.
Secretaris, tevens opsteller van de collecteroosters (met hulp van andere leden van de taakgroep): Leon van de Kar.
Penningmeester/ administrateur: Pieter Oude Egberink.
Lid van de taakgroep, tevens als diaken lid van de kerkenraad (vanaf 21 juni 2020): Marijne Magnée-Nentjes.

Tot april 2020 was ds. Derk Jan Deunk onze predikant. Met het vertrek van ds. Derk Jan Deunk was een predikantsvacature in onze protestantse gemeente ontstaan. Deze heeft ook consequenties voor de invulling van het pastoraat. De kerkenraad heeft Derk Blom, emeritus-predikant en sinds augustus 2019 lid van onze gemeente, bereid gevonden als consulent het beroepingswerk te begeleiden. Los van deze taak is hem gevraagd de nodige pastorale taken op zich te nemen. In onderling overleg hebben de kerkenraad, de taakgroep pastoraat en ds. Blom afgesproken dat hij de volgende taken op zich zal nemen:

1. Het verlenen van pastoraat in crisissituaties.
2. Ziekenhuisbezoek.
3. Pastoraat rondom stervensbegeleiding en het verzorgen en/of leiden van uitvaarten.
4. Het bijwonen van de vergaderingen van kerkenraad, moderamen en taakgroep pastoraat.

In het geval u een beroep wilt doen op pastorale zorg kunt u contact opnemen met de voorzitter van de taakgroep pastoraat: mw. Will Hagens-Dammers, tel. 024-3581393, of pastoraat@pknheumen.nl of met ds. Derk Blom, tel. 0485-795284 of derkblom@gmail.com.

Vanwege de coronacrisis kunnen er beperkingen zijn aan pastorale bezoeken.

De kerkdienst van zondag 26 april gaat niet door vanwege de uitbraak van het coronavirus. Ds. T. Hoekstra zou dan oorspronkelijk voorgaan. 
Ds. Derk Jan Deunk heeft een korte overweging geschreven die past bij deze zondag.

Bij zondag 26 april

“Is de Eeuwige nu in ons midden of niet?” is de vraag van het bijbelgedeelte van deze zondag. In de ontberingen en beproevingen van de woestijn vragen mensen: waar is God? Het is een vraag van alle tijden. Zoals de vaak gestelde ‘waarom-vraag’. Ook in de coronacrisis kan die vraag opkomen. Soms als een noodkreet, soms als een verwijt, een aanklacht: “God, als u er bent, laat u dan zien”. In de tocht door de woestijn, in tekorten, in onderlinge spanningen en conflicten, zoeken mensen naar houvast en hoop. Massa en Meriba worden als namen van woestijnplekken genoemd: Toetsoord en Twistplaats. Zoiets als: er is hier beproeving en bekvechterij. Daar raak je gemakkelijk vertrouwen kwijt. Het goede leven is ver weg. Wat kan je nog in leven houden? De woestijn laat een troosteloos leven zien, van schaarste en grote dorst. De Exodus-verhalen vertellen dat God niet zonder meer voorziet in onze verlangens. Deze God heft niet de woestijn op. Wel begeleidt deze ‘Ik ben erbij’ zoals de letterlijke vertaling luidt, mensen. God, zoals mensen het daar ondervinden, is er op onverwachte plekken. We kunnen ook door een woestijn komen, soms zijn er opeens bronnen. Soms is er rust, sabbat. Soms zijn er van die momenten: zien, soms even. Van bron naar bron. Een staf, een geïnspireerde leiding, kan helpen. Zo gaan we van dag tot dag, met het brood van alledag, door een coronawoestijn. Een lied zegt: 

‘Wandelend in de woestijn
hebben wij water gevonden
springende als een fontein,
bronnen geslagen als wonden’.Bij Exodus 16:28-17:7

ds. Derk Jan Deunk

De kerkdienst van zondag 19 april gaat niet door vanwege de uitbraak van het coronavirus. Hieronder leest u een kleine overweging van ds Derk Jan Deunk. 

Bij zondag 19 april – Beloken Pasen

Op de achtste dag na Pasen is er de afsluiting van de paasweek. Het wordt wel ‘Beloken Pasen’ genoemd: de luiken worden gesloten. De Exoduslezing van deze zondag laat zien dat er na de bevrijding uit de onderdrukking bepaald niet alleen maar feestvreugde is. Na de uittocht komt het volk in een woestijn: Exodus 15:22-16:27. Dat is het onherbergzame niemandsland, het isolement. In die leegte moet je op zoek naar nieuwe doelen en wegen. Sommigen willen wel terug naar de onvrijheid van vroeger: toen was er tenminste duidelijkheid. Er was welvaart, er waren de vleespotten in Egypte. Maar heimwee naar een voorbij verleden brengt je niet echt verder. En een vlucht vooruit is ook geen oplossing. Er is de bittere realiteit van vandaag: Mara, bitter water. Waar vind je een goede bron? In de woestijn is er brood voor maar één dag. Egoïstisch hamsteren is geen optie. Na één dag is het brood echt niet meer te eten. Uitleggers geven allerlei natuurlijke verklaringen van de vermelde fenomenen. Zoals: het gebruik door bedoeïenen van bepaald hout om de bitterheid van water weg te nemen. ‘Manna’ -letterlijk: wat is dat?- kan komen van een bepaalde boom, een tamarisk. Bladluizen zetten er korreltjes op af. Die worden ’s nachts door de kou hard. Schilferachtig spul, fijn als korianderzaad, het smaakt honigzoet. En de kwartels zijn een soort patrijzen, gemakkelijk te vangen. Maar het verhaal geeft dergelijke verklaringen niet. Het gaat namelijk om iets anders: vertrouwen. Dat is de kern. Het volk zal onderweg leren vertrouwen op de zorg en begeleiding van de Eeuwige. Daarin is meer echte zekerheid dan in hamsteren. Ook in de leegte van een kale viruswoestijn kun je leren vertrouwen. Proberen te leven van bron tot bron, van dag tot dag, met ‘geef ons vandaag ons dagelijks brood’. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen. Opvallend: in dit gedeelte wordt het volk ook ‘qahal’, gemeente, genoemd. Je kunt in de beperkingen van de woestijn ook leren een gemeenschap, een echte samen-leving te worden. In de coronacrisis kan gemeenschapszin opbloeien.

ds. Derk Jan Deunk